De Lada, wie kent hem niet? Dat aftans lelijk vierkante koekblik die de Russen in de jaren 60, vol trots van de tekentafel wisten te krijgen. Hoe ze dat voor elkaar kregen, vooral vol trots, is mij nog steeds een groot raadsel.
Toen ik vijf was, heb ik deze auto voor het eerst op de snelweg zien rijden en vol afschuw vroeg ik aan mijn vader “wat is dat voor een afschuwelijk eng monster”. Ik durfde bijna niet te kijken. Daarna heb ik hem/ze nog een paar keer gezien en heb ik, ondanks de grote schrik reacties, leren leven met deze ‘snelweghandicap’.
Deze zomer ben ik afgereisd naar Sint Petersburg waar ik opnieuw werd geconfronteerd met de ‘tank’.Daar liep ik dan, intens te genieten van deze mooie stad. Omringd door de meest fantastische architectonische bouwwerken, de duurste winkels, de chique Hermitage en het achtergrondgeluid werd ook nog eens gevuld door het filharmonisch orkest van de duurste auto’s. Maar toen werd ik opgeschrikt door… BOEM, KNAL, PLOF, PRUTTEL, PRUTTEL, PRUTTEL… De Lada
Ik kreeg bijna een hartverzakking en dacht dat er een aanslag werd gepleegd. Overal hoorde ik ronkende motoren van de duurste bolides die met een snelheid van, minstens 160, over de drukke Nevskiy Prospekt scheurde. Al van een behoorlijk afstand hoorde je ze aankomen tot dit geluid werd overstemd door een aantal roestige rammelbakken, zeker 10km verderop. Ik heb mij moeten omdraaien om te zien wat dit vreselijke geluid kon produceren, want zelfs buurland Mongolië kon in de verste verte niet tippen aan deze schrootgeluiden.
De Lada wordt in Nederland, samen met zijn trouwe baasje, met uitsterven bedreigt, zo dacht ik. En als ik naar deze auto kijk vond ik dat niet geheel verwonderlijk. Maar niets is minder waar. Nadat ik terug was ben ik mij gaan inlezen over de Lada en er bestaat een ware Lada club in Nederland. Jawel, dat hoor je goed een Nederlandse Lada club. En nee niet één maar wel twee! Ik maar denken dat het niet gekker kon worden.
De Sovjet mobielen rollen nog steeds van de band en zijn van een krachtig kaliber die zelfs in de Siberische kou functioneren en aan geslingerd kunnen worden als de accu het laat afweten. Zelfs de wielophanging is verhoogd zodat deze auto over de meest onvriendelijke wegen van Rusland kan rijden. Ze zijn ijzersterk en zo te zien houden ze het jaren vol. Tsja, je moet er alleen wel wat voor over hebben want wie wil hier nou vrijwillig in gezien worden?
Deze snelheidsduivel, met een top van wel 165km/u, kun je voor nog geen €10.000euro pronkend op je oprit hebben staan. En het mooiste is dat ze voldoen aan de strenge euro 4 norm, alleen vraag ik me af hoe streng deze norm is en hoe ze aan deze norm zijn gekomen. Hebben ze voor een flinke hoeveelheid duiten de commissie kunnen omkopen of heeft de voorzitter van de Nederlandse Lada Club een goed woordje gedaan en hier en daar gesjoemeld met wat papieren?
Ze zijn inmiddels bezig met het uitbreiden van de modellen en ik ben benieuwd of ze volgend jaar ook op de AutoRai te vinden zijn, maar dan wel naast mijn andere ‘favoriet’ Dacia.