Mediumschap, “I see dead people”
Leuk hoor die beroemde zin: “I see dead people”, uit die bloedstollende film: The sixth sence, maar voor mij is het The Fucking Truth.
Niet veel mensen weten het, maar al sinds ik klein ben was ik tot meer in staat dan anderen.
Het hoge woord gaat er nu uit: “Ik kan geesten, of entiteiten hoe je ze ook noemen wil, zien”.
Pff…. behoorlijke bevalling!
Velen vinden het zweverig, begrijpen het niet, vinden het eng, ver-van-hun-bed-show, te nuchter voor.
Hoe dan ook niet veel mensen willen hier iets mee te maken hebben.
Ik heb het dan ook altijd voor mij gehouden, omdat men je toch vreemd kan aankijken, niet meer met je wil praten en zakelijk gezien was dit natuurlijk al helemaal een no-go, om zoiets te melden (niet dat daar aanleiding voor was, maar het kon).
Het komt ook bij vele voor een shock en vragende ogen.
Ik zie er ook niet uit als een ‘hippie’ of een zweverig ‘geitenwollensokkenfiguur’ en het wekt dus de nodige gefronste wenkbrauwen op.
Sinds ik begin 2020 mijn beide bedrijven heb verkocht wist ik: “Dit wordt mijn jaar!”.
Begonnen met eerst de aanschaf van een Tarot-kaartenset. Super leuk en erg leerzaam.
Dit heeft overigens niets met geesten te maken, maar met de power van jouw eigen brein.
Jouw onderbewustzijn die jou eindelijk kan vertellen wat je normaal nooit (kan) horen, omdat je bewuste brein te hard praat en denkt.
En daarom zelf begonnen met de positiviteitskaarten.
Daarna nog een aantal andere kaartenspellen aangeschaft en vele boeken.
Super veel gelezen, webinars, films en doccu’s bekeken over wat er allemaal is. En wat is er een hoop informatie over de niet allerdaagse dingen.
Daar zat ik dan begin maart, mijn kaartjes op tafel, familieleden eromheen, want ja, ik moet wel oefenen.
Alleen mijn glazenbol miste nog, volgens mijn vader.
De Corona-crisis begon en ik kreeg nog meer zeeën van tijd en ontzettend veel rust.
Eindelijk had ik de tijd om te focussen op mijn eigen ontwikkeling en dan met name op gezonder worden en mijn spirituele zoektocht.
Al sinds ik klein ben heb ik mijn gave altijd heel eng gevonden.
Het zat in de familie, dat wist ik, maar ik kon er niks mee; in de zin van: ik wil er controle over hebben.
Ik wil beslissen wanneer ik iets zie, maar vooral wanneer ik het niet zie.
Mijn zoektocht begon zoals zovele op internet, praten met anderen hierover en ik kreeg steeds het antwoord: “jij beslist wat je toelaat”.
Leuk gezegd, maar ik weet niet eens hoe ik het ooit ‘aan’ heb gezet, laat staan hoe ik het ‘uit’ zet.
Ik heb geen schakelaar of een aan- of uitknop op mijn lichaam.
De zoektocht ging verder en ik kwam uit bij een spiritueel centrum in Amsterdam.
Daar legde ik de vraag neer of zij een cursus aanboden waarbij ik mijn spiritualiteit onder controle kon krijgen.
Via via werd ik doorverwezen naar een praktijk in Amsterdam West en in september kreeg ik mijn eerste echte praktijkervaring!
Wil jij meer weten over mijn ervaringen, spiritueel verleden en wat er daarna allemaal nog gebeurde?
Binnenkort meer blogs over het mediumschap.